Zoveel merken van plantaardige eiwitten spreken van een ‘compleet aminozuurprofiel’. Wat is er dan anders aan Silverback Protein? En wat is dat eigenlijk, een aminozuurprofiel? En waarom is dat belangrijk? Dat en meer wordt hieronder uitvoerig uitgelegd.
De basis: eiwitten en aminozuren
Eiwitten hebben zeer uiteenlopende functies en zijn betrokken bij complexe mechanismen in organismes. Je bestaat voor een heel groot deel uit eiwitten. Kortom, ze zijn onmisbaar.
Eiwitten zijn in feite aan elkaar gerijgde aminozuren. Er kan hierbij uit 20 aminozuren gekozen worden. Hiermee zijn feitelijk ontelbaar veel verschillende eiwitten te maken. De functie van het eiwit wordt bepaald door welke aminozuren gebruikt worden en de volgorde waarin ze aan elkaar gerijgd zitten.
Waarom heb je eiwit nodig?
Je lichaam maakt zelf alle eiwitten aan die het nodig heeft. Je bevat dan ook zelf alle informatie om deze eiwitten te maken. Je DNA beschrijft welke aminozuren in welke volgorde aan elkaar gerijgd moeten worden. Je eet je eiwitten dus niet voor de eiwitten, je lichaam is alleen geïnteresseerd in de bouwblokjes waaruit deze bestaat. Je breekt eiwitten helemaal af tot de losse aminozuren en je bouwt daar zelf de eiwitten weer uit op die je nodig hebt.
Hoe maakt je lichaam zelf eiwitten aan?
Je lichaam heeft heuse eiwitfabrieken aan boord: de ribosomen. Zij zijn heel de dag (of eigenlijk vooral ‘s nachts) bezig de benodigde eiwitten te maken. Het maken van eiwitten heet: proteïnesynthese, of eiwitsynthese. Je eiwitfabrieken doen dat aan de hand van bouwtekeningen. Die bouwtekeningen staan dus in je DNA.
Je DNA bestaat uit 4 verschillende nucleotiden (afgekort: A, G, T en C) die achterelkaar geplakt worden. Als je zo’n reeks bekijkt, kun je steeds groepjes van drie onderscheiden: de codons. Ieder codon – een groepje van 3 nucleotiden – correspondeert met een aminozuur. Bij het aanmaken van eiwitten wordt er een tijdelijke ‘kopie’ van het relevante gedeelte uit je DNA gemaakt: RNA. Deze bevat een net iets andere andere samenstelling van nucleotiden: A, G, C en U. Bij het aanmaken van eiwitten wordt zo’n RNA streng met stappen van 3 (de codons) tegelijk ‘uitgelezen’ en worden tegelijk de aminozuren aan elkaar gerijgd. Precies zoals het RNA, en dus indirect het DNA, voorschrijft.
Grafische weergave van het proces van eiwitsynthese om het belang van het aminozuurprofiel te duiden.Limiterende aminozuren
Je lichaam heeft dus alle twintig aminozuren nodig om dit proces optimaal te kunnen laten verlopen. En belangrijker nog: je hebt per aminozuur voldoende nodig. Want sommige aminozuren zullen vaker nodig zijn dan andere aminozuren en dus vaker in je DNA beschreven staan. Wat gebeurt er met de eiwitsynthese als je van sommige aminozuren niet genoeg hebt?
Als er van een bepaald niet-essentieel aminozuur te weinig in een eiwitbron zit, kan je lichaam deze specifieke aminozuren zelf aanmaken uit de overige aminozuren. Maar als er van een bepaald essentieel aminozuur te weinig zit in een eiwit, dan limiteert het tekort aan dat aminozuur de eiwitsynthese. Je kunt namelijk van de overige aminozuren nog zoveel klaar hebben liggen hebben, op dat moment is dat ene ontbrekende aminozuur nodig. Dus verloopt het proces niet optimaal omdat het niet verder kan. Vandaar dat men bij het ontbreken van een cruciaal aminozuur spreekt van een limiterend aminozuur.
Men spreekt graag van ‘complete’ eiwitten als alle essentiële aminozuren erin voorkomen. Het zegt echter nog niks over de verhouding. Van een essentieel aminozuur kan er immers wel wat, maar nog steeds veel te weinig in zitten!
Dat effect kan goed aan de hand van de metafoor met de regenton geïllustreerd worden:
De planken van de regenton staan voor de aminozuren in het eiwit uit je voeding. De hoeveelheid water die erin past zonder over te lopen, staat voor de hoeveelheid eiwit die jouw lichaam kan maken uit dit eiwit. De planken van de regenton staan voor de verschillende aminozuren waaruit het eiwit dat je eet is opgebouwd. Je ziet hier heel mooi dat als er van één aminozuur te weinig in zit, de hoeveelheid water die in de regenton past, daardoor beperkt wordt. Hoe hoog de andere planken ook zijn.
Zo is het bij eiwit ook. Het eerste limiterende aminozuur (de laagste plank) bepaalt hoeveel eiwit je zelf met dit eiwit kunt opbouwen. Hoeveel je ook van de andere aminozuren hebt.
Aminozuurprofiel
Als je alle eiwitten uit een voedingsmiddel zou pakken en deze allemaal tot de 20 afzonderlijke aminozuren zou afbreken, kun je tellen hoe vaak ieder aminozuur naar verhouding voorkomt. Deze verhouding heet dan het ‘aminozuurprofiel’ van het eiwit.
Op dezelfde manier zou je kunnen kijken naar de eiwitten die je lichaam wil opbouwen. Bijvoorbeeld om spieren op te bouwen. Als je van al die op te bouwen eiwitten de aminozuren zou tellen, zou je ook kunnen spreken van een aminozuurprofiel.
Biologische waarde
Een eiwit is gunstiger voor je naarmate het aminozuurprofiel van dat eiwit meer aansluit bij het aminozuurprofiel van de eiwitten die je lichaam op wil bouwen. Hoe beter het aansluit, hoe efficiënter je dat eiwit om kunt zetten in je eigen eiwitten. Dat heet ook wel de ‘biologische waarde’ van een eiwit.
Je kunt de biologische waarde ook echt meten:
- Men neme een proefpersoon die al een tijdje geen eiwithoudend voedsel heeft gegeten.
Vervolgens geef je hem een hoeveelheid eiwit. Je kunt met wat standaard tabelletjes dan precies berekenen hoeveel stikstof (N) in dat eiwit zit. - Vervolgens vang je de urine en de ontlasting op. Je kunt dan het volgende berekenen:
- Opgenomen hoeveelheid eiwit (Stikstof in eten – Stikstof in ontlasting, omgerekend naar eiwit)
- Bruikbaarheid van het eiwit (Opgenomen stikstof – stikstof in urine, omgerekend naar eiwit)
De aminozuren die je via je urine afvoert, zijn de aminozuren die je wel op hebt genomen maar niet kon gebruiken. Mogelijk dus omdat er van een ander aminozuur te weinig aanwezig was. Deze bruikbaarheid is dus die biologische waarde. Deze is voor heel eiwitten vastgesteld, je kunt de tabellen op tal van websites vinden. Die metingen bevestigen de theorie: over het algemeen scoren dierlijke eiwitten beter dan vegan of plantaardige eiwitten. Het beste eiwit is whey protein.
Plantaardig eiwit versus dierlijk eiwit
Alle organismen hebben eiwitten nodig om alles te laten werken. Eiwitten hebben tal van uiteenlopende functies om alle complexe mechanismes van organismen te laten werken. Planten en de diverse mechanismen van planten verschillen sterk van mensen en de verschillende mechanismen van mensen. Daarom is het niet moeilijk te veronderstellen dat de eiwitten van planten ook sterker verschillen van de eiwitten bij mensen dan dierlijke eiwitten. En juist door deze verschillen verschilt ook de samenstelling van aminozuren in eiwitten van planten en van mensen. Daarom kunnen plantaardige of vegan eiwitpoeders dus minder goed worden omgezet door jouw lichaam dan dierlijk eiwit. De geleverde verhouding aminozuren sluit simpelweg minder goed aan bij de gevraagde verhouding aminozuren.
De nadelen daarvan beperken zich niet tot een lagere bruikbaarheid en dus minder efficiënte eiwitopbouw in je lichaam. Het lijkt ook te leiden tot meer vetmassa.
Compleet versus optimaal aminozuurprofiel
Vooral bij plantaardige eiwitten en vegan eiwitpoeder speelt het aminozuurprofiel dus een belangrijke rol. Veel merken van plantaardig eiwit haasten zich dan ook om te vertellen dat hun eiwitsupplement compleet is. Maar wat is ‘compleet’ dan? En wat maakt Silverback Protein dan bijzonder?
Zie nogmaals de metafoor met de regenton. Compleet betekent dat alle essentiële aminozuren erin voorkomen. Dus de aminozuren die je zelf niet kunt aanmaken en je dus uit je voeding moet halen. Maar dat zegt dus niets over hoeveel deze aminozuren voorkomen. In de regenton links zie je bijvoorbeeld een essentieel aminozuur dat weliswaar voor komt, maar de eiwitsynthese duidelijk limiteert. Het eiwit zou dus ‘compleet’ genoemd kunnen worden, ondanks dat het niet heel efficiënt in je lichaamseigen eiwitten omgezet kan worden. Maar een optimaal eiwit zoals Silverback Protein kent precies zulke verhoudingen dat de eiwitsynthese optimaal verloopt.
Geöptimaliseerd eiwit door verrijking
De biologische waarde van dierlijk eiwit ligt dus hoger dan bij plantaardig eiwit. Dat zit hem dus in het feit dat het aminozuurprofiel van vegan eiwit minder goed aansluit bij het door jouw lichaam gevraagde aminozuurprofiel. Daardoor is er sprake van limiterende aminozuren die de eiwitsynthese remmen en niet optimaal laten verlopen.
Máár. Als je een plantaardig eiwit nu gericht verrijkt met aminozuren die anders limiterend zouden zijn? Juist! Dan krijg je een plantaardig eiwit dat dezelfde voordelen heeft als dierlijk eiwit. Dat gebeurt dan ook bij veevoer. Daardoor bouwt het vee met dezelfde hoeveelheid voer meer eiwit (en dus meer spier) op.
Silverback Protein is het enige eiwitsupplement dat dit bewezen principe toepast op sportsupplementen. Zo worden alle voordelen van plantaardig eiwit (milieu, gezondheid, zuiverheid) gecombineerd met de voordelen van dierlijk eiwit (hoge biologische waarde).
Maar er is meer: Leucine en vertakte-keten-aminozuren
Silverback Protein is verder gegaan dan alleen compenseren van limiterende aminozuren. Het beste dierlijke eiwit dat we kennen – whey protein – is onder andere zo goed vanwege de grote hoeveelheid vertakte-keten-aminozuren (BCAA’s). Deze komen heel veel voor in jouw (spier)eiwitten.
De snelheid waarmee de ribosomen (zie hierboven) dus RNA-strengen verwerken en eiwit opbouwen hangt af van de aanwezigheid leucine. Dit is het allerbelangrijkste vertakte-keten-aminozuur. Je zou kunnen zeggen dat je ribosomen een soort sensor hebben waarmee ze meten hoeveel leucine er is. Hoe meer leucine, hoe harder het ribosoom eiwitten opbouwt. Er is dan ook aangetoond dat hoe meer leucine er in je plasma zit, hoe hoger de MPS. Dat wil zeggen de Muscle Protein Synthesis, oftewel de eiwitsynthese, specifiek gericht op de opbouw van spieren.
En, jawel, er is geen enkel eiwitsupplement met zoveel leucine en zoveel vertakte-keten-aminozuren als Silverback Protein! Nóg meer dan whey.
Kortom, met Silverback Protein heb je het allerbeste eiwit in handen. Dat geldt voor iedereen, of je nu vleeseter, vegetariër of veganist bent. Door Silverback Protein te gebruiken, help je niet alleen je lichaam te herstellen. Je helpt ook de aarde omdat plantaardig eiwit veel minder belastend is voor de aarde om te produceren. Help spread the word!
TIP! Wil je alle lekkere smaken van Silverback Protein proberen? Bestel eens ons proefpakketje.
Meer lezen?
Meer dan de som van de delen
Vrouwen en fitness: 3 populaire mythes
Alles over erwteneiwit
Hoe vergelijk je verschillende soorten eiwitpoeders?
Alles wat je moet weten over plantaardige eiwitten.
Alles over soja eiwitten. Voor- en nadelen van soja proteïne en hoe verhoudt het zich tot andere eiwitpoeders?
Help ons gorilla’s en andere diersoorten van uitsterven te behoeden
Versnelt leucine veroudering?
Is l-methionine gevaarlijk?
